Зянон Пазьняк: "АНШЛЮС МОЖНА ЛІКВІДАВАЦЬ"
Зянон Пазьняк: "АНШЛЮС МОЖНА ЛІКВІДАВАЦЬ"
"Аналізуючы аншлюс Аўстрыі, разбор, акупацыю і анэксію Чэхаславаччыны, на якую напалі гітлерская Нямеччына з Польшчай і Вэнгрыяй, спробу савецкай акупацыі Фінляндыі (ў форме анэксіі), захоп і анэксію Крыма Расеяй ў 2014 годзе, потым нямецкую акупацыю Нарвэгіі, Даніі, Бэльгіі і т. п., прыходжу да высновы, што палепшыць становішча альбо пазьбегнуць аншлюса можна было толькі тады, калі б былі рашучыя дзеяньні кіраўніцтва краін і збройны супраціў агрэсарам. Але (за выключэньнем Фінляндыі) гэтага ня сталася, бо кіраўніцтва краін было нікчэмнае, а грамадзтва не гатовае да супраціву.
Крым расейцы не захапілі б, калі б украінскія ўзброеныя сілы (нават ў тым стане, у якім яны тады існавалі) аказалі супраціў.
Усе аншлюсы робяцца па адной схеме: застрашэньне альбо здрадніцтва кіраўніцтва і параліч волі грамадзтва да супраціву.
У дзяржаўны арганізм ахвяры ўпырсківаецца атрута і краіну забіраюць голымі рукамі.
Складнікі аншлюсу Беларусі пасьлядоўна рыхтаваліся Расеяй 25 гадоў. На сёньняшні дзень падрыхтоўка завяршаецца, анэксію афармляюць адкрыта пад эўфемізмам “інтэграцыя”, не зьвяртаючы ўвагі на абалваненае прапагандай грамадзтва.
Расейцы ў Маскве ўжо адкрыта пішуць пра дату, калі будзе завершаны аншлюс Беларусі.
Ёсьць спосабы і магчымасьці прадухіліць гэты аншлюс, але яны ператвараюцца ў нерэальныя перад рэчаіснасьцю. Які супраціў, напрыклад, магла аказаць гітлерцам Чэхаславаччына, калі грамадзтва не разумела навошта тое рабіць, нікчэмнае кіраўніцтва пагадзілася на акупацыю, а моцнае чэхаславацкае войска атрымала загад не страляць (і не хацела страляць) па аккупантах.
Лагічна (і юрыдычна) групу здраднікаў, якія прадаюць Беларусь, трэба арыштаваць, судзіць і пакараць. Гэтага варыянту (па аналогіі — румынскага) ня будзе, бо дзеля яго ажыцьцяўленьня патрэбныя шырокія народныя выступы і грамадзкае ўзрушэньне.
Існуе магчымасьць радыкальнага дзеяньня актыўнай часткі людзей, якія возьмуць на сябе місію ліквідацыі антыдзяржаўнага злачынства. Калі сярод 10-ці мільёнаў насельніцтва яшчэ засталося некалькі сапраўдных мужчын, то і ў гэтым выпадку, Беларусь можна ўратаваць. Уплываць на падзеі можа нават адзін чалавек. У гісторыі такога шмат. Рэзкія адчайныя дзеяньні яшчэ могуць перакуліць становішча".
29 сьнежня 2019
"Аналізуючы аншлюс Аўстрыі, разбор, акупацыю і анэксію Чэхаславаччыны, на якую напалі гітлерская Нямеччына з Польшчай і Вэнгрыяй, спробу савецкай акупацыі Фінляндыі (ў форме анэксіі), захоп і анэксію Крыма Расеяй ў 2014 годзе, потым нямецкую акупацыю Нарвэгіі, Даніі, Бэльгіі і т. п., прыходжу да высновы, што палепшыць становішча альбо пазьбегнуць аншлюса можна было толькі тады, калі б былі рашучыя дзеяньні кіраўніцтва краін і збройны супраціў агрэсарам. Але (за выключэньнем Фінляндыі) гэтага ня сталася, бо кіраўніцтва краін было нікчэмнае, а грамадзтва не гатовае да супраціву.
Крым расейцы не захапілі б, калі б украінскія ўзброеныя сілы (нават ў тым стане, у якім яны тады існавалі) аказалі супраціў.
Усе аншлюсы робяцца па адной схеме: застрашэньне альбо здрадніцтва кіраўніцтва і параліч волі грамадзтва да супраціву.
У дзяржаўны арганізм ахвяры ўпырсківаецца атрута і краіну забіраюць голымі рукамі.
Складнікі аншлюсу Беларусі пасьлядоўна рыхтаваліся Расеяй 25 гадоў. На сёньняшні дзень падрыхтоўка завяршаецца, анэксію афармляюць адкрыта пад эўфемізмам “інтэграцыя”, не зьвяртаючы ўвагі на абалваненае прапагандай грамадзтва.
Расейцы ў Маскве ўжо адкрыта пішуць пра дату, калі будзе завершаны аншлюс Беларусі.
Ёсьць спосабы і магчымасьці прадухіліць гэты аншлюс, але яны ператвараюцца ў нерэальныя перад рэчаіснасьцю. Які супраціў, напрыклад, магла аказаць гітлерцам Чэхаславаччына, калі грамадзтва не разумела навошта тое рабіць, нікчэмнае кіраўніцтва пагадзілася на акупацыю, а моцнае чэхаславацкае войска атрымала загад не страляць (і не хацела страляць) па аккупантах.
Лагічна (і юрыдычна) групу здраднікаў, якія прадаюць Беларусь, трэба арыштаваць, судзіць і пакараць. Гэтага варыянту (па аналогіі — румынскага) ня будзе, бо дзеля яго ажыцьцяўленьня патрэбныя шырокія народныя выступы і грамадзкае ўзрушэньне.
Існуе магчымасьць радыкальнага дзеяньня актыўнай часткі людзей, якія возьмуць на сябе місію ліквідацыі антыдзяржаўнага злачынства. Калі сярод 10-ці мільёнаў насельніцтва яшчэ засталося некалькі сапраўдных мужчын, то і ў гэтым выпадку, Беларусь можна ўратаваць. Уплываць на падзеі можа нават адзін чалавек. У гісторыі такога шмат. Рэзкія адчайныя дзеяньні яшчэ могуць перакуліць становішча".
29 сьнежня 2019
